strzelec.pun.pl

FT- Field target – konkurencja, której zasady zostały najwcześniej określone. Polega na strzelaniu z karabinka pneumatycznego co celi, w których strefa trafienia (KZ) ma wielkość 15, 25 lub 40 mm. Cele są umieszczone na dystansie od 8 do 50 metrów. Zawodnik musi zająć pozycję strzelecką w wyznaczonym miejscu. Na większości stanowisk obowiązuje pozycja dowolna, która najczęściej jest pozycją siedzącą, z karabinkiem wspartym na kolanie. Karabinek zawsze musi mieć kontakt jedynie z ciałem strzelca. Wykorzystywanie naturalnych elementów terenu nie jest dopuszczalne. Zawodnik może używać podkładek pod ciało (siedzisk), ale nie mogą one być wyższe niż 4-5 cali (10-12,5 cm). Na niektórych stanowiskach obowiązuje pozycja wymuszona – klęcząca lub stojąca i tylko z takiej zawodnik może strzelać. Czas na stanowisku jest ograniczony i wynosi najczęściej 1 minutę na cel. Zawodnik może używać dowolnego karabinka pneumatycznego z klasycznym celownikiem optycznym. Zawodnik nie może posługiwać się dalmierzem, wskaźnikiem laserowym ani innymi urządzeniami pomagającymi określić dystans do celu, zarówno wbudowanymi w celownik optyczny jak i stanowiących osobne urządzenie. Do określenia dystansu do celu może natomiast stosować zmianę nastaw celownika optycznego (regulacja ostrości). Dlatego w FT spotyka się najczęściej celowniki o krotności powiększenia od 24 do 50 razy. Za trafienie w cel powodujące jego przewrócenie zawodnik otrzymuje 1 punkt. Trafienie nieskutkujące przewróceniem celu oraz nie trafienie w cel nie są punktowane.

HFT- Hunting field target – konkurencja, której zasady opracowano trochę później niż FT. Głównym zamysłem tej konkurencji jest wprowadzenie zasad bardziej zbliżonych do tych, które spotyka się podczas polowań. Dlatego jedną z głównych różnic jest to, że zawodnik może przyjąć na stanowisku dowolną pozycję strzelecką, z wyjątkiem pozycji „siedzącej” (dowolna FT) i może skorzystać z wszelkich udogodnień terenowych jakie znajdą się w zasięgu stanowiska. Tak jak w FT, zawodnik nie może używać urządzeń do określenia odległości. Dodatkowo też nie może używać do tego celu celownika optycznego. Zmiana jakichkolwiek jego nastaw grozi dyskwalifikacją. Dlatego w HFT stosuje się celowniki o stosunkowo niskiej krotności powiększenia – zwykle 6-10 razy. Celami, podobnie jak w FT są figurki ze strefami trafień 25 lub 40 mm, z tym, że dopuszcza się też cele ze strefą 15 mm. Ponieważ trafienie celu przy takim ograniczeniu możliwości technicznych sprzętu jest dużo trudniejsze, to cele ustawia się na skróconym dystansie od 8 do 41 metrów (45 jardów). Ponadto obowiązuje inny system punktowania. Za trafienie celu skutkujące jego przewróceniem zawodnik otrzymuje 3 punkty, za trafienie w sylwetkę, ale bez przewrócenia – 1 punkt, pudło to 0 punktów. Podobnie jak w FT, zawodnik może oddać tylko jeden strzał do celu. W HFT standardowo nie obowiązują ograniczenia czasowe, ale w określonych przypadkach organizator może je wprowadzić – wtedy zawodnik może mieć np. 1 minutę na cel.

SFT- Sporting field target (w Polsce często można spotkać też określenie “siedzące HFT”) - jest to najmłodsza z odmian strzelań terenowych. Zasady tej konkurencji wypełniają lukę pomiędzy FT i HFT i stanowią pewną kompilację przepisów obu konkurencji. Zawodnik zobowiązany jest do zajmowania pozycji strzeleckich wg zasad FT. Nie może używać żadnych urządzeń do określenia odległości (w tym lunety celowniczej). Odległość do celu zawodnik musi określić gołym okiem (jak w HFT), ale przed oddaniem pierwszego strzału na stanowisku może dokonać korekty ustawień celownika. Obowiązuje limit czasu jak w FT oraz punktacja wg zasad FT. Także wielkość i rozmieszczenie celów są jak w FT. Takie ujęcie reguł powoduje, że rywalizacja nie wymaga posiadania specjalizowanego sprzętu (szczególnie celownika).

NHFT- Night hunting field target (nocne HFT) - jest to odmiana HFT, z tym że rozgrywana po zapadnięciu ciemności. Zawodnik może posługiwać się sztucznym oświetleniem. Nie jest ważne czy jest to oświetlenie specjalnie do tego przeznaczone, zwykłe latarki czy urządzenia zbudowane samodzielnie. Warunkiem koniecznym jest jedynie to, by całość urządzenia była związana z karabinkiem lub ze strzelcem, zarówno podczas strzelania, oczekiwania na swoją kolej, jak i przechodzenia na następne stanowisko. Poza tym obowiązują wszystkie zasady jak dla HFT.
Wprawdzie pierwsze zasady konkurencji field target opracowano na Wyspach Brytyjskich, ale dość szybko upowszechniły się one zarówno w Europie, jak i na innych kontynentach.